Yenilen bir ekmekten arda kalan kırıntılar gibi gençliğimiz.
Kimin midesinde hayallerimiz?
Ve biz, ne zaman vazgeçtik biz olmaktan?
Neydi bizi kurtlar sofrasına iten?
Hangi yolu denersek deneyelim, bizim için her yol çıkmaz sokak.
Taşlarını sayarak yürüdüğümüz kaldırımlar,
Ne zamandan beri yoklar?
Ya da biz ne zamandır sapmaz olduk o eski yollara?
Ya eski dostlar, pusula onları da mı göstermiyor artık?
Vakit hayli geç olmuş, gençliği solumayan ruhlar için.
Öyleyse, vakti gelmiş gözleri sonsuzluğa kapamanın.
Tuğçe AKDEMİR
08.03.2013
Tekirdağ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder